Lubna is als vluchteling uit Soedan naar Nederland gekomen. Lubna: “In Soedan werkte ik als kinderpsycholoog. In Nederland werd ik getraind als sleutelpersoon. Mijn collega-sleutelpersonen en ik vervullen een brugfunctie tussen de doelgroep, (zorg)organisaties en (zorg)professionals. We hebben zelf ervaren hoe moeilijk het is om cultuurverschillen te overbruggen. Als we in gesprek gaan, samen met een professional en een nieuwkomer, kunnen we ons goed inleven en aanvoelen wat er nodig is om een nieuw leven op te bouwen.”
Vandaag - 6 februari - is de internationale dag tegen meisjesbesnijdenis. Lubna: “Ik ben zelf als jong meisje besneden maar wist niet dat er ook meisjes waren die niet besneden zijn. Dat ontdekte ik pas in Nederland op de taalschool. Ik was heel erg geschokt en verdrietig. Door de scholing en training tot sleutelpersoon kwam ik erachter dat deze traditie niets met religie te maken heeft. Het is een cultureel gebruik wat we ook rustig achterwege mogen laten. De kennis heeft ervoor gezorgd dat mijn man en ik hebben besloten dat onze twee dochters niet worden besneden. Ik gun elke ouder de kennis rondom deze traditie en het besef dat het niet nodig is. Dat het niet hoeft vanuit de religie en dat het schadelijk is voor de gezondheid. Elke nieuwkomer in Nederland weet als geen ander dat cultuur mag veranderen. Het is belangrijk om daarover in gesprek te gaan en te besluiten dat dit een traditie mag zijn die stopt omdat het zoveel schade veroorzaakt.”
Momenteel geeft Lubna - samen met Marthine Bos - scholing en training aan vele beroepsgroepen: van huisarts tot gynaecoloog en van ambulancepersoneel tot geneeskunde- en social work studenten. Lubna: “Het is heel goed mogelijk dat je als professional iemand ontmoet die mogelijk is besneden maar dit niet kan bespreken. Dit omdat dit in het land van herkomst geen onderwerp van gesprek is en waar een groot taboe omheen hangt. Daarom zet ik me in voor bewustwording bij professionals die in de eerste lijn zo belangrijk zijn!”